Druidyzm nie opiera się na linearnym pojęciu czasu, lecz na rytmie – spiralnym, cyklicznym, przypominającym taniec życia i śmierci, światła i ciemności. Koło Roku jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych i zarazem najważniejszych aspektów duchowej praktyki druidycznej. To mapa, która prowadzi nas przez zmieniające się energie natury – i naszej własnej duszy.
W druidzkim Kole Roku znajdziemy osiem świąt – cztery słoneczne i cztery ogniowe. Razem tworzą rytmiczną opowieść o przemianie, wzroście i odpuszczeniu.
- Święta słoneczne (przesilenia i równonoce) wyznaczają astronomiczne punkty graniczne: najdłuższy dzień (Alban Hefin), najdłuższą noc (Alban Arthan), czas równowagi (Alban Eilir i Alban Elfed).
- Święta Ogniowe – Imbolc, Beltane, Lughnasadh i Samhain – wyrastają z tradycji celtyckiej i związane są z cyklem życia, płodności, żniw i śmierci.
Te święta to przestrzenie duchowego zatrzymania, okazje do refleksji, wdzięczności i pracy z intencją. To także punkty, w których spotykamy się – z sobą nawzajem, z naturą, z przodkami i duchami miejsc.
Celebracja Koła Roku może mieć formę rytuału w kręgu, ofiarowania, śpiewu, ognia, modlitwy. Może być wspólna – lub głęboko osobista. Z czasem odkrywamy, że każde święto żyje nie tylko na zewnątrz, ale i w nas samych – w naszych nastrojach, przemianach, decyzjach.
Podążając przez Koło Roku, nie tylko łączysz się z naturą – uczysz się jej rytmu, i pozwalasz, by przemawiała przez Ciebie.