Znaczenie Obrzędów

Pisząc o zagadnieniach dotyczących naszego umysłu i naszej psychiki, warto rozważyć znaczenie świąt w cyklu rocznym, właśnie pod względem ich sposobu odbioru oraz symboliki, jaką ze sobą niosą. Kiedy je celebrujemy czcimy momenty, które były uznawane za święte od ponad czterech tysięcy lat.

Cztery festiwale ognia są związane z kluczowymi etapami naszego życia:

Imbolc, przywołuje delikatność i macierzyństwo, których potrzebujemy w pierwszych latach naszego życia na ziemi. Potrzebujemy ciszy Imbolc, świecących na wodzie świec, Bogini Brigid, która śpiewa nam każdej nocy, kiedy zasypiamy.

Kiedy stajemy się nastolatkami potrzebujemy inicjacji Beltane, wiosny, w której siła naszej seksualności przepływa przez naszą krew, wtedy też potrzeba nam przewodnictwa naszego rodu, plemienia, przodków i ich mitów, a nie zaprzeczenia tej seksualności i wiązania jej z lubieżnością.

Gdy stajemy się młodymi dorosłymi w czasie Lughnasadh, przychodzi czas, aby budować rodzinę. Zasady jednak ulegają zmianie. Dzikość młodzieży musi ustąpić ograniczeniom dorosłości, które pociągają za sobą odpowiedzialność.

Kiedy się starzejemy, zbliżamy się do Bramy Innego Świata. Jeśli podążyliśmy taką drogą jak druidyzm, nastaje wtedy czas przygotowania do wielkiej przygody. Przez ten czas poznajemy naszych przewodników i przyjaciół w Innym Świecie, którzy nieustannie pokazują nam, że śmierć jest niczym innym jak narodzinami na innej płaszczyźnie – posiadającej o wiele szersze horyzonty.

Jeśli pracujemy z tym schematem druidyzmu, mamy szansę inwokować każdą z tych faz naszego życia w każdym kolejnym roku. Zupełnie tak jakby rok był mikrokosmosem naszego całego życia. Wczesną wiosną otwieramy się na dziecko, mieszkające w każdym z nas, szanujemy je, uznajemy i pozwalamy, by uzdrawiający oddech Bogini Poezji delikatnie mu śpiewał. W Beltane otwieramy się na Boga i Boginię. Na młodość. Jakkolwiek jesteśmy starzy, wiosna sprawia, że znów czujemy się młodzi, a w Beltane przeskakujemy przez płomienie witalności i młodości pozwalając im odżywić nasze ciała i uzdrowić dusze. Przechodząc dalej, dochodzimy do owoców naszej pracy, czyli Lughnasadh – plonami są dzieci, ale i wszelkie dzieła, jakie powołaliśmy do życia. Jest to czas satysfakcji z naszych osiągnięć. Wreszcie, w czasie Samhain możemy otworzyć się na rzeczywistość innych światów, na rzeczywistość istnienia naszych przodków, którzy przeszli przed nami, i którzy wciąż żyją, chociaż nie ma ich razem z nami. Jeśli każdego roku będziemy świadomi połączenia z Innym Światem, kiedy nadejdzie moment naszego przejścia, to połączenie da nam pewną wiedzę i pozbawi nas strachu przed nieznanym. Dzieci wychowane w tradycji druidyzmu, będą miały jedynie ciepłe uczucia w stosunku do tego innego królestwa, zamiast być przepełnionym strachem przed zgubną wiecznością w piekle, wywołanym przez zniekształcone formy chrześcijaństwa.

Pozostałe święta można omówić pod względem ich wartości symbolicznej:

Przesilenie Zimowe, Alban Arthan, to czas, w którym otwieramy się na siły inspiracji i poczęcia. Wszystko wokół nas jest ciemnością. Naszym jedynym przewodnikiem jest Artur, Wielki Niedźwiedź, Gwiazda Polarna. W bezruchu nocy rodzi się intuicja. Oddajemy wtedy wyjątkową cześć kierunkowi północnemu, królestwie nocy i zimy. Przesilenie Zimowe to czas, w którym źródło światła, reprezentowane przez te wzniesione w obrzędzie, jak i przez rozdawane ludziom owoce jemioły, jest poczęte lub wcielone w łonie ciemności Matki Ziemi. Jest to więc dobry czas, aby otworzyć się na żyzną moc, pozwalającą zrodzić naszą kreatywność.

Równonoc Wiosenna, Alban Eilir reprezentowana przez kierunek wschodu, to czas przyjęcia – odbioru mądrości. Wschód zawsze był kojarzony z mądrością i oświeceniem. Właśnie w tym czasie możemy otworzyć się na moce, które mogą zapewnić nam dar wiedzy i poznania.

Przesilenie letnie, Alban Hefin związany z kierunkiem południowym to czas ekspresji – kiedy możemy otworzyć się na realizację naszych marzeń i pracę w świecie zewnętrznym. Lato zawsze kojarzy się nam z czasem największej energii na wykonanie zadań, dlatego mając tego świadomość, możemy współpracować z tą energią.

Najlepszym czasem wypoczynku i przerwy od zgiełku życia jest jesień, czyli Alban Elfed, na kierunku zachodnim, kiedy energia porusza się w kierunku Przypomnienia, czyli ku cichemu gromadzeniu doświadczenia lata.

Kierunki i święta, które zostały tu wymienione, zajmują poszczególne przestrzenie w kręgu, natomiast sam jego środek to miejsce integracji. Tutaj wszystkie cechy i dynamika znajdują swoje miejsce spoczynku i miejsce twórczego zjednoczenia. Podczas wielu ceremonii, druidzi przenoszą święte przedmioty i ofiary z obrzeża kręgu do jego centrum – w ten sposób wprowadzając ruch integracji na poziomie fizycznym, jednocześnie ugruntowując duchową i psychologiczną zasadę oddziaływania z ich materią. Środek okręgu reprezentuje Boga / Jaźń, Słońce i naszą Duszę, źródło wszelkiego bytu. Jest miejscem, w którym wszystko spoczywa i owocuje.

Widzimy teraz doskonale, jak ważne jest koło roku, kiedy praktykuje się ścieżkę druidyzmu. Krąg stanowi to magiczne miejsce, w którym toczą się nasze codzienne, roczne i życiowe podróże. Są one nierozerwalnie związane z codziennym i rocznym cyklem natury, wraz z ośmioma kierunkami koła roku, z ich znaczeniem oraz duchowymi i psychologicznymi motywami. W centrum tego okręgu znajduje się nieruchomy punkt istnienia. Cała przestrzeń kręgu staje się naszą sferą wewnętrznego działania – jest to dla nas święty obszar, w którym możemy podróżować do innych światów.

Krąg w misteriach druidów staje się bramą, która może nam dać dostęp do ukrytych królestw i odmiennych stanów naszej świadomości.